Barbara

betekenis & definitie

Barbara - Beschermheil. van de mijnwerkers, volgens de legende dochter van een heiden te Nicomedië, werd door haar vader in een toren opgesloten, bekeerde zich tot het Christendom en stierf (306) onder Maximinus een smartvollen marteldood; volgens anderen werd zij gemarteld in de 3e eeuw; zij wordt vooral aangeroepen als patrones van een zaligen dood; deze godvruchtige gewoonte werd meer en meer verspreid door een wonder, dat in 1448 te Gorcum plaats had; er wordt n.l. verhaald, dat in het huis van zekeren vleeschhouwer, Henricus Kok geheeten, des nachts een felle brand ontstond, en dat de vleeschhouwer in het brandende huis terugging, om een aanzienlijke som te redden, maar bijna onder de brandende puinen begraven werd. In dien nood riep hij volgens dagelijksche gewoonte de heilige B. aan, opdat hij toch eerst de heilige sacramenten der stervenden mocht ontvangen; de heilige B. verscheen hem en leidde hem uit de vlammen. Henricus, hoewel overal gekwetst, begaf zich zonder hulp naar het huis van zijn dochter, beval zich aan de heilige B., den heiligen Laurentius en alle heiligen en ontsliep in den Heer. Feestdag 4 December. In de kunst wordt de Hl. B. met eenen Toren als attribuut voorgesteld.