Arrhenius (svante august) - geb.19 Febr. 1859 op het kasteel Wyk bij Upsala. Na zijne schooljaren te Upsala te hebben doorgebracht en van 1876— 81 de universiteit aldaar te hebben bezocht, zette hij te Stockholm zijne studies, voornamelijk onder de leiding van den physicus Edlund voort, en promoveerde in het jaar 1884 te Upsala, waar hij als privaatdocent aan de Universiteit verbonden bleef. Twee jaren later ondernam hij een studiereis naar Riga, Würzburg, Graz, Amsterdam en Leipzig, waar hij in de laboratoria van Ostwald, F. Kohlrausch, Boltzmann, van ’t Hoff en nogmaals in dat van Ostwald zijn studies voortzette. Naar zijn vaderland teruggekeerd (1888), werd hij tot docent in de natuurkunde aan de universiteit van Stockholm benoemd, in 1895 tot hoogleeraar aldaar.
Acht jaren later werd hem de Nobel-prijs voor chemie toegewezen. Nadat hij een benoeming als Lid der Pruisische Akademie van Wetenschap- en te Berlijn (1905) niet had aangenomen, werd hij te Stockholm benoemd tot direkteur van het physisch Laboratorium der Nobel-stichting. Zijnen naam heeft A. te danken aan het opstellen der z.g. Theorie der electrolytische dissociatie, eene theorie, die in verband met de theorie van den osmotischen druk van van ’t Hoff, voor de chemie een geheel nieuw tijdperk heeft geopend. Maar ook op geheel ander gebied heeft A. zeer belangrijken arbeid geleverd, zoo op dat der kosmische physica, waarover hij in 1903 een leerboek in het licht heeft gegeven. Ook tal van kleinere werken op dit gebied (b-v. das Werden der Wellen) hebben algemeen de aandacht getrokken. Verder behooren hier te worden genoemd zijne onderzoekingen op het gebied der serumtherapie, waarop hij de wetten der physische chemie ter verklaring der verschijnselen, die zich hier voordoen, tracht toe te passen. Hoewel zijne beschouwingen ten deze van verschillende zijden aan hevige aanvallen hebben blootgestaan, kan hare groote beteekenis toch niet worden ontkend.
