Arduinus - of Arduin, Harduin, Markgraaf van Ivrea, liet zich 1002, na den dood van Keizer Otto III, tot Koning van Italië kronen. Hij wordt geschilderd als een ruw, onbeschaafd vorst, die reeds door Otto III en Paus Sylvester II in rijks- en kerkelijken ban was gedaan. Hij misbruikte zijn macht op barbaarsche wijze en beleedigde daardoor de Noord-Italiaansche grooten, waarvan sommigen reeds terstond met zijn verheffing ontevreden waren geweest. Zijn verkiezing werd door hen onwettig verklaard en zij riepen de hulp in van den Duitschen Koning Hendrik II, en lieten al aanstonds een deel van het land door Otto van Karinthië en Ernst van Oostenrijk bezetten ; deze laatsten hadden echter de onvoorzichtigheid A. met een te geringe macht slag te leveren; zij werden geheel verslagen (1003).
De Koning van Duitschland, elders beziggehouden, kon eerst omstreeks Paschen 1004 aan de bede om hulp gehoor geven, doch drong toen, zonder eerst tegenstand te ontmoeten tot in Lombardije door; de aanhangers van A. weken naar het Westen van Lombardije. Gedurende den daaropyolgenden winter had Hendrik, die bij Pavia was blijven overwinteren, de grootste moeite, de opgestane bewoners dezer stad ten onder te brengen. Toen de rust eindelijk hersteld was, keerde Hendrik naar Duitschland terug, waarop A. zich weer als Koning deed gelden; gedurig echter verminderde zijn macht, en toen de Duitsche Keizer in 1013 andermaal naar Italië kwam, om Paus Benedictus VIII bij te staan en zich als Keizer te laten kronen, nam A. de vlucht; Hendrik ondernam echter niets tegen hem en deze keerde, zonder zelfs Hendriks aftocht af te wachten, terug. Weinig later kreeg hij tijdens een ziekte berouw, ging in het klooster Fructuaria en stierf aldaar weinige maanden later (1016).
