Arcadië, een der vijf Peloponnesische nomen (provinciën) van het koninkrijk Griekenland, oppervlakte 4300 K.M2., 150.000 inw., hoofdstad Tripolitsa; de provincie is verdeeld in de vier eparchiën (districten): Mantinea, Kynuria, Gortynia en Megalopolis. Bij de Ouden beslaat Arcadië het midden van den Peloponnesus en is ten N. begrensd door Achaie en Sicyonië, ten O.door Phliasië en Argolis, ten Z.door Laconië en Messenië, ten W. door Elis. Het is aan alle kanten door hooge randgebergten ingesloten, in ’t N.W. de Erymanthus (2220 M.), in ’t N.O. de Cyllene (2374 M.), in ’t Z.O. de Parnon, in ’t Z.W. de Parthenion. De eenige natuurlijke poort wordt gevormd door de rivier Alpheius, die het verkeer met Elis gemakkelijk maakt.
Verscheidene bergpassen leiden naar Messenië en Laconië. Het land is rijk aan dalketels, ravijnen en engten, waaruit talrijke stroomen ontspringen, die telkens onder den grond verdwijnen: de eenige vlakte van belang is die aan den bovenloop van den Alpheius (Megalopolis). — De bevolking gold voor oorspr. bewoners van het land (Pelasgen) en was in 6 stammen verdeeld, die eerst onder koningen stonden. Steden ontstonden het eerst in de vlakte (Tegea), vanwaar ook de Arcadische colonisatie met haar sterk mythologisch karakter is uitgegaan. De godsdienst is de aanleiding tot de eerste aaneensluiting der afzonderlijke staatjes geweest. Oorlogen met Sparta vormen de oudste geschiedenis en na den 3den Messenischen oorlog is A. steeds de trouwe bondgenoot van Sparta behalve Mantinea. Na Sparta’s nederlaag bij Leuctra wordt een nieuwe poging gedaan om de eenheid en onafhankelijkheid te herstellen: de nieuwe hoofdstad Megalopolis wordt gesticht, waar de bond in het Thersilion vergaderde. Toen Agesilaus tegen Mantinēa oprukte, riep men Epaminondas te hulp, die 369 en 368 in A. was, en een monument te Delphi getuigde van de dankbaarheid van A. voor de tegen Sparta verleende hulp en gold tevens als document voor de nieuwe bondsregeling. De bond viel echter telkens uiteen en eindelijk traden de meeste steden tot den Achaeischen, en een viertal tot den Aetolischen bond toe (232 v. C.). In 146 v. C. deelde A. het lot van geheel Griekenland en werd Rom. provincie; later maakte het deel uit van het Grieksche keizerrijk, was na 1204 een bezitting der Venetianen en werd 1470 door de Turken veroverd.
