Elis - In het oude Griekenland het Westelijk kustlandschap van den Peloponnesus, tusschen Achaia, Messenië, Arcadië en de Ionische zee; het was verdeeld in drie hoofddeelen: Elis propria, het holle E., in het N., met de prachtige hoofdstad Elis aan den Penēus; Pisatis in het midden, met de hoofdstad Pisa ten Z. van den Alphēus, en Triphylia in het Z. met Pylos tot hoofdstad. In den heldentijd was in Z. Elis het rijk van Nestor en der Neliden, in ’t N. woonden de Epēi. Bij den inval der Heracliden in den Peloponnesus kreeg Oxylus met zijne Aetoliërs en Doriërs Elis ter woon en uit de vereeniging van dezen met de Epēi ontstond de latere bevolking der Elēi.
Uit hoofde der nationale spelen, te Olympia om de 4 jaren ter eere van Zeus (Juppiter) gevierd, werd geheel Elis tot den Peloponnesischen oorlog toe als heilige grond geëerbiedigd en bleven de inwoners als priesters van allen krijgsdienst en krijgslasten verschoond. In het tgw. Griekenland vormt het landschap E. sinds de nieuwe wet van 6 (18) Juli 1899 een nomos met 8 demen, in 1896 met 91.425 inw.; hoofdstad is Pyrgos; tot 1899 had het met Achaja een nomos gevormd.
