Aanschouwing (lat. intuitio) - is de onmiddellijke opvatting van een voorwerp, zoowel door het gezicht als door de andere zintuigen. Zij wordt gesteld tegenover het begrip. Uitwendige a. bedoelt de samenvatting van een veelheid van indrukken tot een ruimtelijk-tijdelijk bepaalde voorstelling.
Inwendige a. is het richten der opmerkzaamheid op hetgeen in de eigen ziel doorleefd wordt. A. is onontbeerlijk voor alle ervaringskennis, wat men vooral na de Middeneeuwen (met hun boekengeleerdheid) bij de opkomst der moderne natuurwetenschap heeft begrepen. — Met „intellectueele aanschouwing” bedoelen sommige wijsgeeren een directe, bovenzinnelijke opvatting van het wezen der werkelijkheid, zooals deze op zichzelf is.
