door de econoom J.Zijlstra geïntroduceerde globale norm voor de begrotingsruimte. Volgens de oorspronkelijke norm is de omvang van de begrotingsruimte voor een bepaald jaar gelijk aan de som van de groei van de belastingen en de trendmatige groei van de niet-belastingontvangsten.
Deze ruimte is beschikbaar voor vergroting van overheidsuitgaven en/of verlaging van de belastingdruk. Bij overschrijding van de norm dient dekking te worden gevonden in verhoging van de belastingen en/of niet-belastingmiddelen. Het oogmerk is dat het door de overheid gelegde beslag op de produktiecapaciteit niet verandert, zodat in de overheidssfeer een afwegingsmechanisme wordt ingevoerd.
