objectief (objektief) (bijv. naamw.)

betekenis & definitie

(het accent wisselt) [Fr.], bn. en bw. (—tiever, —st), zich bepalend tot de feiten, niet beïnvloed door eigen gevoel of door vooroordelen, niet-subjectief: een — oordeel; een objectieve beschouwing; de objectieve waarheid, de waarheid op zichzelf van een zaak; objectieve poëzie, die buiten het gemoed van de dichter omgaat, m.n. verhalende en epische; (bw.) als objectief: — kenbaar; (bw.) voorzover het de feiten betreft: dat is — juist, maar voor het gevoel gaat het niet op; wie de debatten — heeft gevolgd, kan tot geen andere conclusie komen.