de Grote (590—604), heilige en kerkleraar, *ca.540 Rome, ♱604 Rome; zoon van senator Gordianus. Gregorius werd in 572 stadsprefect van Rome.
Hij stichtte zeven benedictijnenkloosters, trad zelf in te Rome (575), werd gezant te Konstantinopel (579), daarna abt, bisschop en paus. Gregorius was een knap administrator, die o.m. de grondslag legde voor de Kerkelijke Staat. Hij vulgariseerde de gedachten van →Augustinus en andere kerkvaders en verbreidde de regel van Benedictus van Nursia. Zijn werken (Liber regulae pastoralis, Moralia, homilieën en dialogen), gekenmerkt door eenvoud en zucht naar het wonderbare, hadden veel invloed in de middeleeuwen. Gregorius bevorderde de kerstening van Franken, Wisigoten, Angelsaksen en Langobarden. De codificatie van het →gregoriaans werd ten onrechte aan hem toegeschreven, wat in de hand werd gewerkt door een brief van paus Leo IV uit 850 en een biografie van Gregorius door Johannes Diaconus (9e eeuw).
Naar Gregorius is tevens genoemd het →Gregorianum. Het volk vereerde hem al spoedig als heilige. Feestdag: 12 mrt. Uitgaven: Saint Grégoire Ier, choix de textes, door Ch. Chazottes (1958); Gregorius Magnus, homélies, door R.Wasselynck (1963). Afb.p.547. litt. P.H.Lang, Music in western civilization (1941); G.Dufner, Die Dialoge Gregors des Grossen im Wandel der Zeiten und Sprachen (1968).
