I. bn.,
1. kunnende ontploffen: explosieve stoffen;
2. van de aard van of op de wijze van een explosie in fig. zin: een explosieve situatie; bw.: de blauwe alg kan in aquaria soms optreden;
II. zn.,
1. o. (-sieven), ontplofbare stof;
2. m. (-sieven), (taalkunde) plofklank .
Explosieven (b.v. b, p en t) zijn consonanten waarbij de uit de longen stromende lucht op een bepaalde plaats even geheel wordt tegengehouden door een afsluiting. Deze kan op verscheidene plaatsen worden aangebracht met de lippen, de tanden of de tong. Naar de plaats van de afsluiting, de articulatieplaats, onderscheidt men de explosieven (Eng: stops) in verschillende typen, waarvan de voornaamste zijn: bilabialen, labiodentalen, dentalen, alveolaren, palatalen, velaren en uvularen.
