[➝Lat.], v. (-s), 1. onderlinge stand, schijnbare nabijheid van hemellichamen (e); sterrenbeeld; 2. het gehele samenstel van factoren dat invloed op iets of iemand uitoefent en vervolgens het resultaat daarvan, toestand, stand van zaken: de politieke — in Europa.
(e) Onder constellatie verstaat men niet enkel een sterrenbeeld, maar ook de onderlinge plaatsing van planeten aan de hemel. Constellaties spelen een grote rol in de astrologie. De constellaties die men waarnam bij belangrijke gebeurtenissen, zijn sinds overoude tijden opgetekend, en vaak met die gebeurtenissen op gedenktekens vereeuwigd. Daar de constellatie van de zeven planeten der Ouden (Zon, Maan, Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus) pas na 2146 jaren zich ten naasten bij herhaalt, stelt een door overlevering bekende constellatie ons in staat bij benadering een in verband met deze constellatie genoemde gebeurtenis te dateren, en levert aldus een hulpmiddel voor de historische chronologie.
