ordening

betekenis & definitie

ordening - zelfstandig naamwoord
uitspraak: or-de-ning

1. het aanbrengen van orde
♢ ze heeft een logische ordening aangebracht in het archief
1. ruimtelijke ordening
[het inrichten van het land, het geven van een bestemming]

Zelfstandig naamwoord: or-de-ning
de ordening
de ordeningen