ordening - zelfstandig naamwoord uitspraak: or-de-ning 1. het aanbrengen van orde ♢ ze heeft een logische ordening aangebracht in het archief 1. ruimtelijke ordening [het inrichten van het land, he...

Ordening is de manier waarop de belangrijkste, de kleurigste, de grootste vormen (zie vorm (1)) in (een) bep. richting(en) zijn geplaatst.

Zie lineaire ordening.

v. (-en), 1. het ordenen; regelmatige schikking of plaatsing; 2. het ordenen in de zin van regelen en aan banden leggen volgens voorschriften: de economis crisis van 1929 gaf aanleiding tot — van het bedrijfsleven; ruimtelijke —, toepassing van de planologie (bij uitbreidingsplannen enz.); 3. het geordend-zijn; regeling, inrichting: de...

zie Bevestiging.

term, welke zowel bedrijfsorganisatie* als geleide economie* omvat.

Bij het begrip O. moet onderscheid worden gemaakt tusschen O. van belangen, planmatige economie en economische plannen (plannen v. d. arbeid, vijfjarenplan U.S.S.R., vierjarenplan Duitschland, enz.). O. van belangen kan geheel binnen het kader van het kapitalisme passen, planmatige economie in de volle omvang is met het kapitalisme als zoodanig in...

Aspirine voor het economische leven.

1° Economie, a) Begrip. Wat onder o. in den meest algemeenen zin moet worden verstaan, geeft de encycliek „Quadragesimo Anno” aan met deze woorden: „Maar het is alleen de zedenwet, die, gelijk zij ons beveelt bij al ons doen en laten ons te richten naar ons hoogste en laatste doel, ons ook verplicht in elke afzonderlijke ord...

beteekent in het algemeen: regelmatige schikking of plaatsing van den troep of het leger; regeling, inrichting van de natuur, de maatschappij, de republiek ; en in kerkelijken zin bij de Roomschen de ordening ook wel ordinatie d. i. de wijding tot bisschop, priester en diaken: „Deze wijdingen zijn uitwendige teeltenen, die de genade beduiden...

Het rangschikken van informatie binnen een archief overeenkomstig een vastgestelde systematiek (ordeningsplan).