aankunnen

betekenis & definitie

aankunnen - onregelmatig werkwoord
uitspraak: aan-kun-nen

1. er groot of slim of sterk genoeg voor zijn
♢ Iris kan het huiswerk echt wel aan

Onregelmatig werkwoord: aan-kun-nen
ik kan aan (... ik aankan)
jij/u kunt aan (... jij aankunt)
hij/zij kan aan (... hij aankan)
wij/zij/jullie kunnen aan (... wij aankunnen)
ik/jij/u/hij/zij kon aan (... ik aankon)
wij/zij/jullie konden aan (... wij aankonden)
hij heeft aangekund