energie die als het ware kan worden afgetapt van de beweging van gassen en vloeistoffen. Tot de stromingsbronnen rekent men getijdenenergie en de directe en afgeleide vormen van zonneenergie.
Stromingsenergie wordt wel gelijk gesteld met vernieuwbare of duurzame energie. Verreweg de belangrijkste stromingsenergiebron is de zon waarvan de straling rechtstreeks benut kan worden voor warmtelevering of voor elektriciteitsproduktie via fotocellen of via de stoomcyclus. Afgeleide stromingsenergiebronnen uit de zonnestraling zijn: windkracht, waterkracht door benutting van hoogteverschillen van water, zeestromen, golfbewegingen en fotosynthese. Een niet van de zon afgeleide vernieuwbare energiebron is de getijdenbeweging ten gevolge van de aantrekkingskracht van de maan. Het landoppervlak van de aarde ontvangt jaarlijks 10000-15000 maal zoveel energie van de zon als de huidige jaarlijkse wereldbehoefte. De benutting van de stromingsenergie is nog zeer weinig ontwikkeld, met uitzondering van waterkracht.
Het algemene probleem is dat de energiedichtheid per oppervlakte-eenheid zeer gering is, dat de fluctuaties in het aanbod groot kunnen zijn en dat de vraag vaak in het geheel niet is afgestemd op het aanbod. De algemene verwachting is dat de rol van stromingsenergie in de komende decennia van geringe betekenis zal zijn, maar dat in de 21e eeuw de stromingsenergie sterk aan betekenis zal winnen en zelfs de belangrijkste energiebron zal zijn.
