(schrot), afval van metaal, m.n. van ijzer en staal. Schroot kan eenvoudig in een oven gesmolten en opnieuw gegoten worden.
Al lang vormt schroot een belangrijke grondstof voor de metaalindustrie en het belang neemt bij het huidige streven naar hergebruik zelfs toe. Aan het gebruik van schroot als grondstof kleven echter belangrijke bezwaren. Vrijwel geen enkel metaal wordt nl. verwerkt zonder dat er kleine hoeveelheden van een ander metaal aan zijn toegevoegd om de eigenschappen aan te passen aan het gewenste gebruik. De toegevoegde metalen worden bij het omsmelten meegenomen, komen dus in het nieuw gevormde metaal terecht en veranderen daardoor de eigenschappen ervan. Zo blijkt staal dat eenmaal hergebruikt is (d.w.z. eenmaal omgesmolten) tot 0,6 % koper te bevatten. Koper beïnvloedt de weerstand van staal tegen ioniserende straling nadelig; ook de lassterkte is in negatieve zin beïnvloed.
Koper kan niet met conventionele methoden uit het staal worden verwijderd. Hetzelfde geldt voor tin dat door het hergebruik van blik in het staal terechtkomt. Tin vermindert de sterkte van staal en zijn taaiheid. Slechts 0,0004 % lood heeft al een nadelig effect op de eigenschappen van smeedijzer, terwijl 0,005-0,02 % aluminium leidt tot de vorming van waterstofbelletjes in gietijzer, zodat dit minder sterk is. Schroot kan dus niet dienen als grondstof voor materialen die gebruikt worden voor hoogwaardige toepassingen.
