proces van de opname van een chemische stof door een organisme. De snelheid van resorptie wordt bepaald door de fysische en chemische eigenschappen van de stof (vetoplosbaarheid, deeltjesgrootte, dissociatiegraad enz.) en door de vorm waarin de stof wordt aangeboden (toediening in oplosmiddel of op zalfbasis).
Vetoplosbaarheid bevordert de resorptie. De gave huid is voor niet-lipofiele stoffen slecht doorgankelijk, terwijl slijmvliezen (o.a. van mond, maag, darm, neus, long) vele hydrofiele stoffen doorgaans vlot resorberen. De resorptie kan passief (in overeenstemming met de concentratiegradiënt) verlopen of actief (zoals bij de resorptie van glucose in de darm). De actieve resorptie kost energie.
