aantasting van vaste stoffen veroorzaakt door chemische reactie met een of meer componenten van de vloeistof of het gas waarmee de vaste stof in aanraking is. In het kader van de milieuproblematiek betreft het verontreinigingen in lucht en water.
Als voorbeelden zijn te noemen: aantasting van bouwwerken door uitlaatgassen, aanvreting van betonnen rioolbuizen door zuur afvalwater, versnelde aantasting van metalen leidingen ten gevolge van de verhoging van het zoutgehalte van het water, aantasting van metalen constructies door zwaveldioxide in de lucht. Het gevaar van corrosie in milieuhygiënisch opzicht bestaat niet alleen in het optreden van lekkage (bodemverontreiniging door lekkende rioolbuizen), maar ook in het oplossen van leidingmateriaal (metalen) in drinkwater.Corrosie van metalen is het gevolg van plaatselijke chemische of fysische verschillen op een metaaloppervlak, waardoor elektrochemische cellen ontstaan. Positief en negatief geladen gebiedjes komen dicht bij elkaar te liggen. Als er water aanwezig is, kan een stroompje gaan lopen waardoor het metaal begint te oxideren. Dit proces gaat beduidend sneller als het water verontreinigd is als gevolg van luchtverontreiniging, b.v. zwaveldioxide. Maar ook zout werkt sterk corrosief; vandaar dat men dicht bij zee altijd sterke corrosie vindt. Zonder vocht echter zou zelfs in de meest vervuilde atmosfeer geen corrosie plaatsvinden.
Ook roetdeeltjes kunnen een rol spelen. Daarop kan zwaveldioxide worden omgezet in het uiterst corrosieve zwavelzuur, dat op plaatsen waar de roetdeeltjes zijn neergeslagen, zijn vernietigende werking kan uitoefenen. Men spreekt dan van putcorrosie. Aantasting van metalen door corrosie (auto’s, bruggen, constructiematerialen) vormt een grote schadepost. Een vorm van corrosie die zich vooral de laatste decennia voordoet, is de aantasting van beelden en gevels door verontreinigde neerslag. Zo leidt een verhoogd zwaveldioxidegehalte, algemeen voorkomend in stedelijke en industriële gebieden, tot een versnelde aantasting van vooral gebouwen en beelden uit kalksteen.
De kalk wordt omgezet in calciumsulfaat dat onder volumetoename kan overgaan in gips. Het effect ontstaat hier niet alleen door de volumetoename, maar ook door de grotere oplosbaarheid van gips. Grote sommen geld worden uitgetrokken voor restauratiewerken, zoals aan de dom van Keulen, de 700 jaar oude beeldengroep aan de buitenkant van de Mariakerk in Ahlen en de beelden op de Sint-Janskathedraal te ’s-Hertogenbosch en de Sint-Niklaaskerk te Gent.
