Gepubliceerd op 28-03-2017

postsynaptisch potentiaal

betekenis & definitie

postsynaptisch potentiaal - of PSP. Potentiaalverschil dat optreedt door verstoring van de rustpotentiaal aan de membraan van een neuron nadat een elektrische prikkel via een synaps is ontvangen door een dendriet of door het cel¬lichaam. Meerdere prikkels per cel worden temporeel en ruimtelijk opgeteld tot één globale PSP. Dat is het eerste en meest elementaire niveau van integratie. De informatie van de prikkel zit in de amplitude van de PSP: een hoge amplitude is een sterke prikkel, verandering van informatie betekent verandering van de amplitude. Dit principe is de amplitudemodulatie (AM). Het voordeel in het neuron van AM is de mogelijkheid tot verwerking: meerdere prikkels, exciterende en inhiberende, kunnen worden samengeteld. Het nadeel is de gebondenheid van de amplitude aan de af te leggen afstand: hoe verder de PSP zich uitbreidt over de celmembraan, hoe kleiner ze wordt, en dus hoe meer de informatie verloren gaat. Daarom grijpt er t.h.v. de axonheuvel een hercodering plaats naar een actiepotentiaal (AP) en frequentiemodulatie (FM).