neuron - of zenuwcel. Cel die gespecialiseerd is in de geleiding van elektrische prikkels binnen het zenuwstelsel. De cel bestaat uit 1. een centraal cellichaam dat de binnenkomende prikkels temporeel en ruimtelijk optelt tot één postsynaptische potentiaal, 2. afferente uitlopers, de dendrieten, die prikkels van andere neuronen opvangen en geleiden naar het cellichaam, 3. een efferente, al dan niet vertakte uitloper, het axon of neuriet, die het signaal onder de vorm van een actiepotentiaal wegvoert, 4. de synaps die contact realiseert met andere neuronen, spieren of andere effectors. In de zintuigen vertrekken neuronen die nog verder gespecialiseerd zijn, m.n. in de omzetting van de fysische prikkel in een elektrische code