Joods staatsman en chemicus; de eerste president van Israël (1948-52).
Weizmann werd geboren in het door Rusland bezette Polen. Hij emigreerde naar Groot-Brittannië, waar hij 1904 lector in Manchester werd. Intussen was hij tot Brit genaturaliseerd.
Weizmann was van jongs af aan betrokken bij het zionisme. Hij wilde verder gaan dan alleen politieke activiteiten en bepleitte daarom cultureel werk en democratisering van de beweging. Door zijn goede betrekkingen met de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur James Balfour, kon hij een grote rol spelen bij de voorbereiding van de Balfour-verklaring die de joden het vooruitzicht op een Joods Nationaal Tehuis in Palestina gaf. Zijn werk als directeur van de chemische laboratoria van de Britse marine (1916-19) was een extra drukmiddel op Balfour. De laboratoria waren van groot belang voor de productie van oorlogsmaterieel.
Als president van de Zionistische Wereldorganisatie (1921-31; 1935-46) streefde hij naar vreedzame samenwerking met de Britten in Palestina en toenadering tot de Arabieren. Zijn beleid werd na 1939 bemoeilijkt door de groeiende Arabische onlusten, de Britse tegenwerking en de jodenvervolgingen in Europa. Toch bleef zijn prestige zó groot, dat hij op 17 mei 1948 de eerste president van Israël werd.
