Zuid-Afrikaanse premier en president (1989-94) die een einde maakte aan de apartheid.
F.W. de Klerk werd na zijn rechtenstudie advocaat. Hij werd lid van de Nasionale Party en kwam in 1972 in het parlement. Hij werd in 1978 minister van Post en Telecom onder premier Vorster. In het kabinet van Botha was hij achtereenvolgens minister van Mijnbouw, Energie en Milieu, en Binnenlandse Zaken. In 1989 volgde hij Botha als president op.
De Klerk ontpopte zich als de grote hervormer van Zuid-Afrika. Hij zorgde voor de beëindiging van de noodtoestand, de vrijlating van Nelson Mandela en de afschaffing van het apartheidssysteem. De Klerk kreeg veel binnenlandse kritiek van conservatieve blanken, maar werd internationaal bejubeld om zijn daden. Hij werd hiervoor beloond met opheffing van de sancties tegen Zuid-Afrika en een sterke toename van de buitenlandse investeringen. De Klerk en het inmiddels gelegaliseerde African National Congress (ANC) kwamen overeen in 1994 vrije verkiezingen te houden. Het ANC kwam hieruit als de grote winnaar naar voren, waarna De Klerk het presidentschap aan Mandela afstond en zelf tweede vice-president (na Mbeki) werd. Eind 1994 kregen de Klerk en Mandela de Nobelprijs voor de vrede toegekend.
