Gepubliceerd op 13-06-2017

African National Congress (ANC)

betekenis & definitie

Politieke beweging, die zich verzette tegen de onderdrukking van de zwarte bevolking door een blanke minderheid in drie Afrikaanse landen.

In Zuid-Afrika was het ANC de belangrijkste oppositiepartij tegen het apartheidsregime. Vanaf mei 1994 is het ANC regeringspartij. Het African National Congress werd in 1912 in Bloemfontein opgericht. Het oorspronkelijke doel van het ANC was het beschermen van de belangen van alle gekleurde volken in Zuid-Afrika. Het voornaamste punt in het partijprogramma werd de bestrijding van de discriminatie van de zwarte bevolking van Zuid-Afrika. De partij-ideologie was socialistisch en werd vanaf 1950 door communististen beïnvloed. Het ANC ging aanvankelijk uit van geweldloos verzet. Nadat de partij in 1960 illegaal was verklaard en de leiders Mandela en Sisulu in 1962 gevangen waren gezet, gaf het ANC de vreedzame aanpak op. De partij bond sindsdien met geweld de strijd aan met de blanke minderheidsregering. Na de vrijlating van Mandela in februari 1990 en de legalisering van het ANC, staakte de partij in augustus 1990 de gewapende strijd. De eerste algemene verkiezingen in april 1994 werden door het ANC met grote meerderheid gewonnen. De partij leverde de meeste ministers voor de regering onder leiding van president Mandela.

In Rhodesië (het huidige Zimbabwe) werd het ANC in 1940 opgericht met als belangrijkste doelstellingen de afschaffing van de rassenscheiding en de invoering van het algemeen kiesrecht. De partij werd in 1959 verboden.

In Nyassaland (tegenwoordig Malawi) werd het ANC in 1943 opgericht ter verdediging van de rechten van de zwarte bevolking tegen de belangen van de koloniale machthebber Groot-Brittannië. De partij werd in 1959 buiten de wet gesteld.