doet zich voor wanneer de grondstoffen voor de stofwisseling niet in de juiste hoeveelheden en vorm geleverd worden. De h. en het daardoor veroorzaakte hongergevoel dwingen het levende wezen deze op een of andere manier te stillen.
H. kan totaal zijn, maar zich ook tot deelgebieden beperken. Wanneer de voeding slechts ten dele in de behoefte voorziet, ontstaat een gedeeltelijke h. Deze toestand wordt ondervoeding genoemd. Eerst past het lichaam zich aan aan de h., vermindert de door de stofwisseling gebruikte hoeveelheden en valt terug op de in het lichaam opgeslagen voorraden. Wanneer deze onvoldoende zijn of opgebruikt, dan wordt de lichaamssubstantie aangesproken, zodat het lichaam gaandeweg meer verzwakt. Daarnaast doen zich veranderingen voor in psyche en karakter, die tenslotte leiden tot een algehele onverschilligheid.
Ongeveer 45 dagen na het begin van de totale honger treedt de dood in. De toestand van vasten is verwant aan de h. Hier doet zich echter ten gevolge van de positieve psychische instelling en het vrijwillig aangaan van deze toestand een verandering in het verloop van het proces voor. Wanneer het lichaam zich in de eerste 3 vastendagen omgeschakeld heeft, begint men zich licht te voelen en wordt men psychisch meer open en ontspannen. Door deze inwendige omschakeling heeft men in de eerste 3 vastenweken nauwelijks last van de h., zoals bij de echte, onvrijwillige h. Gedurende de vastentijd is de mens psychisch bijzonder gemakkelijk te beïnvloeden en in zichzelf gekeerd. Daaruit komt de noodzaak voort tijdens de vastenkuur de juiste innerlijke houding te hebben.
Zoals bij het beëindigen van de vasten moet men na een lange periode van honger de voeding weer langzaam opbouwen. Overvoeren zou leiden tot ernstige zwakteverschijnselen en spijsverteringsstoornissen. Men begint met graanafkooksels en -pap, gaat dan over op fruit en groenten, bouwt dan eiwitten en melk in en laat pas als laatste de vetten toe.
