is in de natuurlijke leefwijze een belangrijk begrip. Men krijgt geen goed begrip van de verschillende levensprocessen door ze afzonderlijk te bestuderen, maar door ze in hun samenhang te zien.
Ieder deel, ook al lijkt het onbelangrijk, heeft zijn eigen plaats in het totaal en kan niet weggelaten worden, zonder dat het totaal daarvan invloed ondergaat. Het totaal gaat vóór de delen (Aristoteles). Ook is het niet eenvoudig de som van de delen, maar meer dan dat; het is van hoger niveau en heeft een hogere betekenis. Een afgehouwen hand, zelfs al zou deze verder kunnen leven en zich bewegen, zou zinloos zijn; alleen in samenhang met het lichaam heeft een hand zin. De ademhaling heeft alleen zin in het totaal van de stofwisseling. Ook onze leefwijze moet in zijn totaal bezien worden.
Wie veel groente eet, hoeft daarom nog niet op natuurlijke wijze te leven. Iemand die zich strikt houdt aan een of ander stelsel van natuurlijke leefwijze, maar zich daarbij iedere dag bedrinkt, leeft beslist niet natuurlijk. Ook in de beschouwing van ziekte speelt het totaal een rol. De natuurgeneeskunde kent geen plaatselijke ziekten, maar ziet daarin alleen een plaatselijke uitdrukking van een algehele ziektetoestand. Zo is amandelontsteking de plaatselijke uiting van een algehele infectie, maagkanker van een algehele kanker. De beoordeling van de zieke mens moet uitgaan van de gehele mens en niet van zijn delen.
Een mens met een gezond hart en een gezonde bloedsomloop hoeft helemaal nog niet gezond te zijn, een maagpatiënt is niet alleen ziek aan de maag, maar hij is helemaal een ziek mens. Daaruit vloeit voort dat de behandeling een totaalbehandeling moet zijn. Het gehele lichaam, alle delen en functies daarvan moeten aangepakt worden en niet alleen een afzonderlijk orgaan. Natuurgeneeskunde is totaalgeneeskunde. Ook in de voeding speelt de vraag naar het totaal een belangrijke rol. Zo is bij voorbeeld alleen zilvervliesrijst (ongepolijst) gezond, terwijl gebruik van uitsluitend gepolijste rijst beri-beri veroorzaakt; ook volkorenbrood heeft voor de gezondheid belangrijke voordelen boven witbrood.
De hele vrucht bevat groeistoffen (auxonen, volgens Kollath), die haar in leven houden en tegen bederf beschermen. Wanneer de vrucht beschadigd wordt, worden deze snel afgebroken en treedt ontbinding in. Zo kan een gave appel maandenlang bewaard blijven, terwijl ook de geringste beschadiging van de buitenkant onmiddelijk bederf tot gevolg heeft. Deze gedachtengang is de reden waarom Kollath de Bircher-muesli met havendokken vervangt door zijn verse graanpap van vers geschrote tarwe. Ook in de werking van geneeskrachtige planten speelt het gebruik van de gehele plant een belangrijke rol, ten opzichte van de uit die plant geïsoleerde bestanddelen. In het totaal is de harmonie van de natuur het meest aanwezig en kan men deze het best benutten.
De natuurgeneeswijze wijst het gebruik van een gedeelte of plaatselijk gerichte behandelingen beslist niet af, ze maakt er zelfs vaak gebruik van, maar alleen met het oog op het totaal. Ook de gedeeltelijke toepassingen willen het gehele lichaam beïnvloeden en alleen daardoor worden ze zinvol. In de natuurlijke leefwijze kan alleen deze totaliteitsgedachte als richtsnoer dienen. Hier bestaan geen delen van delen. Wie zich op natuurlijke wijze voedt, maar daarnaast toch toegeeft aan tegennatuurlijke gewoonten (b.v. genotvergiften) gaat daarmee in tegen het beginsel van totaliteit en leeft niet op natuurlijke wijze.
