Lexicon der Natuurgeneeskunde

Ernst Meyer Camberg (1981).

Gepubliceerd op 11-06-2020

Hik

betekenis & definitie

(singultus): is teken van een kramp van het middenrif, waarbij de lucht met een hikkend geluid door het strottehoofd geperst wordt. De oorzaak is dikwijls niet na te gaan.

Zou vaak voorkomen na overmatig gebruik van koude dranken of alcohol. Bijna elke ziekte van de buik kan aanleiding tot hikken zijn, in het bijzonder buikvliesontsteking. Behandeling: hete omslagen om de buik, warme pepermuntthee. Homeopathie: Acidum sulfuricum Dl, Belladonna D3, Hyoscyamus Dl-3, Magnesium phosphoricum D6, Veratrum album D3.

< >