(Lat. natura, van nasci, geboren worden), in algemene zin: het geheel van alle zichtbare en stoffelijke dingen met alle krachten, die daarin werken. Soms staat N. tegenover geest (bv. natuur en geesteswetenschappen), soms tegenover cultuur en betekent dan de stoffelijke wereld, voorzover nog niet veranderd door menselijk ingrijpen.
In de wijsbegeerte dikwijls synoniem voor wezenheid, vooral als beginsel van werkzaamheid. In de R.K. theologie wordt N. gebruikt in tegenstelling met bovennatuur, d.i. de hogere orde, die aan het schepsel niet naar zijn aard toekomt, maar waartoe het door Gods vrije genade is verheven. In de economie wordt onder N. gewoonlijk verstaan de natuur buiten de mens, voorzover zij als productiefactor kan gelden.
