was bij primitieve volken de adem van de mens (het Gr. pneuma betekent adem zowel als G.), zijn vrij concreet gedachte zielestof en later zijn ziel. Plato onderscheidde tussen lichaam, ziel en G. en verstond onder de laatste het hoogste beginsel in de mens, dat hem verwant maakte met de godheid.
Sedert Descartes ontwikkelde zich in de Westerse wijsbegeerte een dualisme tussen lichaam en G.In het Chr. geloof wordt G. voor God gebruikt, in het bijzonder wordt de derde persoon van de Drieeenheid G. genoemd (Heilige Geest).
