(Gr., alleenheerschappij), oorspronkelijk regeringsvorm, waarbij de hoogste macht ongedeeld in handen van 1 persoon (de vorst) is. Staat tegenover republiek, waarbij de macht over meer personen verdeeld is.
Bij opkomst van het constitutionele stelsel is deze tegenstelling vervaagd. In de constitutionele M. berust lang niet alle macht bij de vorst : diens macht kan zelfs zeer beperkt zijn. Is de vorst nog werkelijk alleenheerser, dan spreekt men van absolute M. Daarnaast zijn regeringsvormen opgekomen, waar de volledige regeringsmacht wel is geconcentreerd bij 1 persoon (dictator), die echter niet als vorst is te beschouwen, b.v. de communistische staat, voorheen ook het Fascisme en het Nationaal-Socialisme. De term M. kan thans alleen gebruikt worden voor Staatsvormen, waar het Staatshoofd een titel draagt, welke traditioneel als monarchaal wordt beschouwd (b.v. keizer, koning, vorst, groothertog, tsaar, sjah, sultan). Een kenmerk der meeste M. is de erfelijkheid van de waardigheid van Staatshoofd ; een vast element is zij echter niet, want vroeger werden vorsten (b.v. de koningen van Polen) soms gekozen.
