Als de overheid op de kapitaalmarkt geld wil lenen door het uitgeven van obligaties, is er sprake van een staatslening.
De overheid kan ook proberen geld buiten de officiële geldmarkt om te lenen. Dan wordt er rechtstreeks met grote kredietgevers, bijvoorbeeld pensioenfondsen, onderhandeld: onderhandse leningen. Dit heeft als voordeel dat er geen kosten zijn voor het drukken van obligaties en er zijn veel minder administratiekosten (advertenties, bekendmaking, uitloting enzovoort). Nadeel is dat er een iets hoger rentepercentage wordt berekend.
