liturgische plechtigheid, gedurende welke een benoemd bisschop met de volheid van het H. → Priesterschap bekleed wordt. Altijd gedurende de H. Mis, bij voorkeur op Zondagen en Apostelfeesten. Het ceremonieel is opgenomen in het → Pontificale Romanum.
Korte samenvatting der plechtigheid.
In de kerk, waar de wijding zal plaats vinden, zijn twee altaren gereed gemaakt, het hoogaltaar voor den wijdenden bisschop (consecrator) met zijn assistenten en een ander voor den benoemden bisschop, die bij het opdragen van de H. Mis door de twee mede-consecratoren geassisteerd wordt.
Na een voorbereiding: voorlezing van den Apostolischen lastbrief (waarin getuigd wordt, dat de formaliteiten der keuze onderhouden zijn en deze door den paus is goedgekeurd), eedsaflegging en onderzoek naar de geschiktheid van den wijdeling, begint de H. Mis, die tegelijk door den Consecrator en den wijdeling wordt opgedragen, ieder aan zijn eigen altaar.
Na het → Graduale volgen de litanie van alle Heiligen, oplegging van het Evangelieboek, uitspreken van de wijdingsformule, wijdingsprefatie, → Veni Creator, zalving van het hoofd van den wijdeling met → chrisma, daarna van de handen, ontvangst der bisschoppelijke onderscheidingsteekenen (staf, ring, evangelieboek, zie Bisschoppelijke insignia). Daarna voortzetting der H. Mis tot het Offertorium.
Aanbieding van de offergaven door den wijdeling (twee brandende kaarsen, twee brooden en twee vaatjes wijn). Vervolgens zetten de Consecrator en de pas-gewijde bisschop de H. Mis voort aan hetzelfde altaar.
Op het einde der H. Mis wijding en opzetting van mijter en aanbieding der handschoenen, waarna de →Intronisatie: de Consecrator doet den pas-gewijde op den bisschoppelijken troon plaats nemen. Onder het zingen van het → Te Deum gaat de pas-gewijde, begeleid door de twee assisteerende bisschoppen, de kerk door, om zijn bisschoppelijken zegen te geven. Met den dankgroet → Ad multos annos wordt de plechtigheid besloten.
