Liefde zonder zinnelijkheid. Wordt zoo genoemd, omdat Plato een liefde, die enkel door schoonheid van ziel en adel van karakter zich tot de(n) geliefde getrokken voelt, aldus door Pausanias (Symp. p. 180 C. vlg.) laat verklaren. Ook tusschen twee personen van verschillend geslacht is ze niet onmogelijk. Waar Plato ze zelfs niet opvat als een zgn. vergeestelijking der geslachtelijke l., blijkt voor ons voldoende, dat de heiligmakende genade een beter behoedmiddel is om niet af te dalen tot onzuiverder ideaal dan P.’s gemeenschappelijk streven naar de ideeënschouwing.
Bij uitbreiding gebezigd voor een „koude” liefde. C. Brouwer.
