(liturgie). In het Oosten (heden in den Byzantijnschen en, van dezen overgenomen, in den Armeenschen ritus) heeft na de Voormis de zgn. groote intrede plaats: de rondvoering (onder den zang van het cherubicon) der in de prothesis gereedgemaakte offergaven, door de kerk heen naar het altaar.
Een dgl. i. heette in den Gallicaanschen ritus Sonus (wegens den zang). In de beide Oostersche ritussen heeft ook een kleine intrede plaats: het, vóór de lezingen, door het koor ronddragen van het Evangelieboek.
Zie de vsch. trefwoorden; voorts: → Introitus; Ingressa; Psallentium; Officium missae.Lit.: Baumstark, Die Messe im Morgenland (2e ged. A3, BI). Verwilst
