(psychol.) is een gereedheid van den persoon als psychophysische eenheid om in een bepaalde richting te handelen. Zij kan aangeboren zijn of verworven.
Van nature richt de eene proefpersoon vnl. zijn aandacht op den prikkel (sensorische i.), de andere op de uit te voeren beweging (motorische). Een dichter is ingesteld op taalschoonheid, een schilder op lijnen en kleuren.
Door oefening en gewoonte kan i. verworven worden: na een zeereis aan land gekomen, bemerkt men, dat men nog ingesteld is op de schommelingen van de boot. v. d. Veldt.
