is een Franse protestantse theologische stroming eind 19de en begin 20ste eeuw, bekend vooral door Eug. Ménégozie en Aug.
Sabatier. Ménégoz’ fideïsme wordt gekenschetst door de zin: „wij zijn gered door geloof, onafhankelijk van de geloofswaarheden”.
Sabatier onderzocht de methoden en grenzen van de godsdienstige kennis. God is volgens hem alleen toegankelijk voor het vrome gevoel.
In navolging van Schleiermacher, wiens invloed hij onderging, zag hij de dogmatiek als een beschrijving van het vrome christelijke bewustzijn en waardeerde hij het dogma slechts als een symbool der goddelijke werkelijkheid, daar het een tijdelijke en veranderlijke formulering is van de vrome ervaringsinhouden. Een onbekende heeft de beweging, waartoe ook P.
Lobstein en Ed. Stapfer behoorden en die een middenpositie tussen orthodoxie en liberalisme innam, samengevat als symbolo-fideïsme.
