is de naam voor zegeningen waardoor bijv. aan een gebouw, school, woning enz. een blijvende bestemming gegeven wordt. Ook zegeningen, die op een blijvende staat, bijv. het huwelijk, betrekking hebben, worden inzegeningen genoemd. (zie Sacramentale).
Inzegening is bij Protestanten de aanduiding van de handeling, die voorkomt bij de ordening van predikanten tot het ambt in hun eerste gemeente, van diaconessen en bij de bevestiging van huwelijken. Meestal knielt de betrokkene daarbij, terwijl hem de handen op het hoofd worden gelegd en een zegenbede wordt uitgesproken. Over de betekenis daarvan bestaan verschillende opvattingen (zie Bevestiging).
