Zie confirmatie.

Het bekrachtigen van mondelinge of schriftelijke afspraken.

bevestiging - Zelfstandignaamwoord 1. het bevestigen, het mededelen aan iemand dat iets is zoals gevraagd is of verondersteld wordt ♢ Bij deze bevestigen we de vanmiddag gemaakte afspraken. 2. het bevestigd zijn, het vastzitten aan iets anders ♢ Het hek werd aan de paal bevestigd. 3. datgene waarmee of waardoor twee of meer dingen aan elkaar vastzitten ♢ Het hek was gev...

bevestiging - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-ves-ti-ging 1. de manier waarop iets is vastgemaakt ♢ de bevestiging van dit handvat is niet erg stevig 2. het vastleggen van iets ♢ we hebben nog geen bevestiging van de opdracht ontvangen 3. het plechtig toegelaten worden ♢ v...

BEVESTIGING, v. (-en), het bevestigen, inz. van een bericht, van een predikant of van lidmaten.

Bevestiging - schriftelijk antwoord op order, bestelling, offerteafspraak, telefonisch gesprek enz. om den betrokken persoon of firma het schriftelijk bewijs van het overeengekomene in handen te geven.

Bevestiging, een liturg, kerkel. handeling. Voor de b. van lidmaten zie AANNEMING. De b. van dienaren des goddelijken woords gaat bij het in het ambt treden van een candidaat met Handoplegging* gepaard. Een predikant wordt door den consulent bevestigd, die echter op verzoek deze taak aan een ambtgenoot kan afstaan, doorgaans een vriend of familielid van den te bevestigen persoon. Op de b.-preek volgt een godsdienstoefening, waarin de bevestigde zijn intreepreek houdt. De b. van de, door de gemee...

bevestiging - v. (-en), het bevestigen, m.n. van een bericht: van dit bericht was geen — te krijgen; plechtigheid waarbij een predikant verbonden wordt aan zijn gemeente . Bevestiging is een term waarmee diverse liturgische handelingen in het protestantisme aangeduid kunnen worden: bevestiging of inzegening van het huwelijk, bevestiging of inzegening van een kandidaat tot predikant (of van iemand tot ouderling, diaken e.d.). In het lutheranisme is het tevens de term voor de bevestiging tot ‘lidm...

Bevestiging - (Ned. en Belg. Recht). Handelingen, welke alleen nietig zijn, indien een bepaald persoon die nietigheid inroept (o.a. op grond van gemis aan bekwaamheid, van dwaling, bedrog, dwang) kunnen door dezen, mits met de vereischte bekwaamheid, resp. na het ophouden van dwaling, bedrog of dwang, worden bevestigd (ook wel genoemd: bekrachtigd of goedgekeurd); vgl. Ned. B.W. art. 142, 143, 172, 1363, 1492, 1897; Belg. B.W. art. 181, 183, 892, 1116, 1311 en 1338; de b. kan geschieden uitdrukk...

noemt men in de protestantse Kerken de bevestiging in het ambt van predikant, ouderling of diaken. Luther heeft al veel werk gemaakt van de bevestiging (ordinatie, ordening) van predikanten; daarin wordt de goedkeuring van de beroeping openbaar en wordt de bevoegdheid om het Woord Gods te prediken en de sacramenten te bedienen medegedeeld. De eerste bevestiging geschiedt onder handoplegging. Daarna draagt zij meer het karakter van een „investituur”, naar een uitdrukking der Lutherane...

De Dordtsche Kerkenorde eischt, in art. 4 en 5, de bevestiging van beroepen proponenten en predikanten naar het Formulier daarvan zijnde; evenzoo, in art. 22 en en 24, van de ouderlingen en diakenen; terwijl art. 7 der Zendingsorde eenzelfden eisch stelt voor de beroepen missionaire Dienaren des Woords. Deze bevestiging is de openlijke verklaring van aanneming der beroeping en de openlijke verbintenis aan de kerk, welke riep. Zij behoort niet tot het wezen der zaak, want dat ligt in de roeping z...