stond in Israël aan het hoofd van de priesters en van de eredienst. Bepaalde plechtigheden waren aan hem voorbehouden (zie Joodse feesten); verschillende voorschriften markeerden de heiligheid van zijn positie, welke ook door een eigen ambtskleding werd verzinnebeeld.
Eeuwenlang bleef het ambt door erfopvolging in de familie van Aäron, waarbij het na de val van het koningschap ook politieke betekenis kreeg. Sinds de 2de eeuw v.
Chr. wordt het een speelbal in de handen van de Syrische vorsten en de Romeinse bezetters. Met de verwoesting van de tempel verdwijnt het uit de geschiedenis der Joden.Intussen had het zijn vervulling gevonden in Jesus. De Elebreeënbrief brengt dit zeer uitvoerig en nadrukkelijk naar voren. Evenals zijn profetisch en koninklijk ambt oefent de verheerlijkte Heer zijn priesterlijke taak ook uit door zichtbare vertegenwoordigers. Enerzijds heet in het N.T. geheel het nieuwe Godsvolk een profetisch, koninklijk en priesterlijk geslacht (bijv. 1 Petr. 2 : 4 vv.). Anderzijds sluit dit het ambt van „profeet”, „leraar”, „opziener’ ’ enz. als bijzondere functie in de Kerk niet uit doch in. Reeds 1 Clem. 40 vv. 95 n.
Chr.) noemt daarom de bisschop uitdrukkelijk hogepriester. In diens priesterlijke bediening wil de ene Hogepriester van het Nieuwe Verbond ook langs de weg der zichtbare tekenen ons tegemoet treden (zie Hiërarchie; Priesterschap). J. w.
