kan heel algemeen omschreven worden als de wetenschap welke inzicht geeft in 's mensen bestemming en uiteenzet hoe de mens volgens die bestemming dient te handelen. Zo opgevat omvat zij zowel de wijsgerige ethiek, welke een leergeheel poogt op te bouwen door middel van de rede, als de theologische ethiek (indien van katholieke signatuur veelal moraaltheologie genoemd), welke bewust de gegevens van Gods Openbaring in Christus in haar beschouwingen betrekt en als uitgangspunt neemt.
Voor de gelovige heeft de louter wijsgerige ethiek maar betrekkelijke waarde. Immers over de werkelijke bestemming des mensen, nl.
God als inhoud van de zalige Godsaanschouwing, en over de aard der handelingen, welke de mens naar die bestemming voeren, kan zij ons niet inlichten. Anderzijds echter is de menselijke rede in staat om afgezien van Gods Openbaring uit de door God geschapen orde van de kosmos enkele zedennormen als evident te kennen of hen uit deze orde met een gemakkelijke redenering af te leiden.
Dit ethisch denken is echter fragmentarisch en wijst heen naar een integratie in het christelijke ethos, (zie Moraal).
