Wat is de betekenis van evident?

evident is een bijvoeglijk naamwoord dat wordt gebruikt om te verwijzen naar iets dat duidelijk of zichtbaar is, of iets waarvan de waarheid of de juistheid duidelijk is. Het kan bijvoorbeeld worden gebruikt om te verwijzen naar iets dat voor de hand ligt of dat gemakkelijk te begrijpen is.

evident - Bijvoeglijk naamwoord 1. zeer duidelijk, klaarblijkelijk, in 't oog springend ♢ Derhalve is het besluit tot ongewenstverklaring evident onjuist. Synoniemen overduidelijk, duidelijk, onweerlegbaar, natuurlijk, zonneklaar, onomstotelijk, kennelijk, klaarblijkelijk, helder, tr...

evident - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: e-vi-dent 1. goed te horen, te zien of te lezen ♢ het is evident dat het een vergissing was Bijvoeglijk naamwoord: e-vi-dent ... is evidenter dan ... ...

in België ook: vanzelfsprekend, voor de hand liggend - het is niet evident dat, het ligt niet voor de hand dat. Het is voor ouders die hoger onderwijs hebben gevolgd, niet evident om hun kind naar het technisch onderwijs te sturen. - DS, 31-08-2002.

[Lat. evidens, evidentis = doorzichtig, duidelijk, van e-, z.a., en videre = zien] uit zichzelf duidelijk, klaarblijkelijk, duidelijk in het oog springend.

in het oog springend

duidelijk, klaarblijkelijk.

duidelijk.

klaarblijkelijk, zonneklaar.

klaarblijkelijk, duidelijk, kennelijk. onmiskenbaar, zonneklaar, handtastelijk; c’est évident, ook: dat behoeft geen betoog, dat spreekt vanzelf, dat is nogal glad, ’t ligt voor de hand.

blijkbaar, klaarblijkelijk, kennelijk, duidelijk.

(<Er.), bn. bw. (-er, -st), klaar blijkend, zeer duidelijk, zonneklaar, in ’t oog springend.

(Fr.) klaarblijkelijk, in t oog springend.

bn., bw. (Fr. [Lat. evidens]: klaarblijkelijk, zonneklaar; in het oog springend), (ent = ent).

(Fr.) klaarblijkelijk.

(evi'dent) bn. en bw. (-er, -st) [Fr. < Lat. e(x), uit + videre, zien] in het oog springend, klaarblijkelijk.

Klaarblijkelijk, want denknoodwendig; d.i. hetgeen zonder meer duidelijk is en daarom ook niet nader behoeft te worden bewezen, aangezien het als een onbetwijfelbare en onmiddellijke waarheid zich aan ons opdringt.

Evident - (v. ’t Lat. videre, zien), uit zichzelf duidelijk, klaar in het oog springend, onbetwijfelbaar zeker. Evidentie is de eigenschap van zoodanige oordeelen, die direct uit de aanschouwing volgen (zooals de wiskundige), of, minder direct, door een onweerstaanbare overtuigingskracht opgedrongen worden. Aesthetische oordeelen kunnen niet eviden...

[Lat. evidens, duidelijk zichtbaar], bn. en bw. (-er, -st), uit zichzelf duidelijk, klaar in het oog springend.

evident, - handtastelijk, klaarblijkelijk, zonneklaar.