noemt men de leer van enkele canonisten en theologen in de Middeleeuwen, vooral tijdens de regering van Philips de Schone en Lodewijk van Beieren, die aan paus en bisschoppen een grotere zeggenschap in staatszaken toekennen dan hun toekomt. De voornaamsten onder hen zijn Aegidius Romanus en Augustinus Triumphus.
Tegenover hen stonden de Caesaristen, die de macht van de paus al te zeer beperkten. Tal van pamfletten werden in deze tijd van weerszijden geschreven (de papieren oorlog).
