('ketsən) (ketste, geketst) [klnb. ~ kaatsen]
I. (heeft)
1. niet afgaan van vuurwapens ; het geweer ketste.
2. van de hand wijzen : een voorstel -.
3. door het tegen elkander slaan van keien, verkrijgen : vuur -.
II. (is) mislukken : de zaak is geketst.
