(bri:f) m. (brieven; -je) [Lat. breve (scriptum), kort geschrift, in tgst. met boek]
I. Eig.
1. Algm. beschreven perkament of papier om iets mede te delen.
2. Inz.
a. Eert. schriftelijk bewijsstuk, oorkonde : de oudste brieven hebben, de meeste aanspraak op iets hebben.
b. geschrift, aan iemand gericht om hem iets te doen weten : de is in een envelop gesloten ; een beginnen, ontwerpen, schrijven, overschrijven, dichtdoen, opendoen, uitgeven, vervalsen, verdichten, bestellen. bezorgen, posten, onderscheppen, achterhouden; een eigenhandige, geheime, (on)gefrankeerde, onbestelbare, open, openbare, partikuliere, vertrouwelijke -; een aangetekende -; een expres-; een postrestante; een van rouwbeklag, gelukwensing; brieven en boodschappen hiernaast bij de heer X.; iets per laten weten; een Engelse schrijven [als 't ware zich afzonderen voor een moeilijke arbeid], een middagdutje doen.
c. meestal vklw. strook papier met een aanduiding of bericht : een -je op de deur bevestigen; dat geef ik je op een -je, verzeker je dat.
II. Metf. meestal vklw. papieren strook of kaart waarop spelden of naalden gestoken zijn : een -je spelden.
Enc. De grootste brief ter wereld is die welke de sjah van Perzië in de XVIde eeuw aan sultan Soliman de Grote schreef. Het is een perkament, 10 m lang en 7 m breed, dat thans in een Turks museum berust.
