blinde

betekenis & definitie

('blində) m. en v. (-n) persoon die blind is : de -n hebben vaak een sterk geheugen. Gez. als de ene de andere leidt, vallen ze beiden in het water, twee onverstandigen bewerken samen hun val; als een naar een ei slaan, geheel zonder grond gissen ; Kaartsp. met een spelen, in het whistspel. wanneer drie in plaats van vier personen spelen; over iets oordelen, spreken als een over kleuren, zonder kennis van zaken. →: land.