lett. ‘ijveraars,’ een groep radikaal theokratische, anti-Romeinse, joodse guerillastrijders tijdens de bezetting van Palestina door de Romeinen in de eerste eeuw n. C.
Hun grote bijbelse voorbeelden waren Levi (zie Gen. 34), Pinchas (Num. 25) en Elia (1 Kon. 18). Tijdens de eerste grote Joods-Romeinse oorlog (66-74 n. C.), die grotendeels aan hun anti-Romeinse agitatie te wijten is, spelen zij een fatale rol omdat de interne strijd om het leiderschap in hun beweging het verzet tegen de Romeinen ernstig verzwakt (zie ook Johannes van Gischala). De val van Masada betekent vermoedelijk het einde van deze beweging, al is niet uit te sluiten dat hun theokratische politieke idealen tot en met de Bar Kochba-oorlog invloed hebben uitgeoefend.
