groepering van vooral uit aristokratische kringen in Jeruzalem afkomstige priesters die, hoewel theologisch zeer conservatief, openstonden voor de hellenistische cultuur. Zij waren tegenstanders van de Farizeeën omdat zij de ontwikkeling van mondelinge halacha afwezen, ook de door de Farizeeën aangehangen ideeën over het hiernamaals en de opstanding niet accepteerden, en sterke voorstanders van de gedachte van een vrije wil waren (Wilsvrijheid).
Meestal kwam de hogepriester uit de kring der Sadduceeën (die hun naam waarschijnlijk afleidden van de eerste bijbelse hogepriester, Zadok) en daardoor hadden zij politieke invloed. Na de verwoesting van de tempel in 70 n. C. hield deze groepering op te bestaan, ook al hebben enkele van hun ideeën in die gedeelten van de rabbijnse literatuur die over de tempel gaan, hun sporen nagelaten. Er is ons geen literatuur bekend die door Sadduceeën geschreven is. De bronnen voor onze kennis van de Sadduceeën (Josefus, het Nieuwe Testament en de rabbijnse literatuur) staan zonder uitzondering vijandig tegenover hen en daarom is het uiterst moeilijk zich een objectief beeld van deze groep te vormen.
