Joodse kunst heeft zich slechts langzaam kunnen ontwikkelen omdat het verbod op het maken van beelden in de Dekaloog (Ex. 20:4) het ontstaan van figuratieve kunst belemmerde (Beeldverbod). Pas toen het gevaar van verleiding tot aanbidding van het afgebeelde geweken leek, ontwikkelde zich joodse kunst, waarvan in de oudheid het meest indrukwekkende voorbeeld de fresco’s van de synagoge in Dura Europos zijn.
Ook de vele mozaïeken in antieke synagogen getuigen van de in de eerste eeuwen van onze jaartelling veranderende houding t.o.v. kunstuitingen. In de periode daarvoor was er wel altijd een louter decoratieve kunst geweest waarbij noch mens noch dier werd afgebeeld. Beeldhouwkunst bleef ook na de versoepeling van de regels nog langere tijd taboe.
