Kunst is het vermogen om dat wat in geest of gemoed leeft of gewekt is, op zodanige wijze tot uiting te brengen, dat het kan ontroeren door schoonheid. Kunst is een ambacht dat bedoeld is om de zintuigen te prikkelen. Kunst kan verdeeld worden in zuivere en vrije kunst (doelend op alleen de schoonheid) en in gebonden kunst. In gebonden kunst doen zich ook niet-esthetische doeleinden gelden, zoals kunstnijverheid en welsprekendheid. Er kan een indeling gemaakt worden vanuit het standpunt van de z...

Kunst is een menselijk cultureel product, het resultaat van een creatief proces. Het kunstwerk als eindproduct overstijgt de loutere gebruiksfunctie, maar wordt niet altijd beoordeeld vanuit een esthetisch oogpunt. De definities van dit concept lopen ook sterk uiteen naar tijd en plaats, en geen enkele ervan is universeel geaccepteerd. Elke definitie van kunst is cultuurspecifiek en tijdgebonden. Van vrijwel elke cultuur zijn voorwerpen bekend die zich onderscheiden van ‘gewone’ objecten doordat...

kunst - Zelfstandignaamwoord 1. (cultuur) een subjectieve expressie van een mens die ofwel de verbeelding of gevoelens van de kunstenaar in een scheppende activiteit uit of een schepping is die bij de waarnemer een gevoel of verbeelding oproept, met als doel het voortbrengen van een origineel, zintuiglijk waarneembare (of anderszins voorstelbare) creatieve uiting of product met een bepaalde gevoelswaarde of voorstelling ♢ De kunst van het Oude Egypt...

KUNST, v. (-en), het kunnen, de door oefening verkregen vaardigheid, om iets te verrichten of tot stand te brengen hij verstaat de kunst van schermen, zwemmen; hij verstaat de kunst, om met menschen om te gaan, om geld bijeen te krijgen; kunst wordt door oefening verkregen; oefening baart kunst, door oefening verkrijgt men vaardigheid; den boeren, iem. de kunst afkijken; — hebben is hebben, maar krijgen is de kunst, het is veel moeilijker iets te verkrijgen dan in het bezit ervan te blijve...

kunst - woorddeel, zelfstandig naamwoord 1. geeft aan dat wat in het tweede deel genoemd wordt, niet echt is ♢ een kunstgebit is een vals gebit 1. iets moois dat door mensen gemaakt is ♢ houdt u van moderne kunst? 1. beeldende kunsten [schilderen en beeldhouwen] ...

Kunst. Niet alleen dit Nederlandsche woord, afkomstig van kunnen, maar ook het Grieksche woord voor kunst en het Latijnsche ars geven in het algemeen eene door oefening verkregene vaardigheid te kennen. Men spreekt in dien zin van kookkunst enz. In aesthetische beteekenis echter bedoelt men met het woord kunst de schoone of vrije kunsten, namelijk: de bouw-, beeldhouw- en schilderkunst, de muziek en de poëzij, — waarbij sommigen nog de tuinierkunst, de gymnastiek (dansen, rijden en vechten) en d...

Een uniek, creatief gemaakt voorwerp, zoals een schilderij of een beeld.

kunst - Verwijst naar voorwerpen, omgevingen en ervaringen (zoals in uitvoerende kunsten) die visueel van aard zijn, met vaardigheid en verbeeldingskracht zijn gemaakt en een esthetische waarde vertegenwoordigen. Ze hebben kwaliteit en zijn zodanig dat kunstmusea en particuliere verzamelaars ze willen verzamelen. Het kan verwijzen naar de studie of uitoefening van de schone kunsten of van de combinatie van schone kunsten en kunstnijverheid. Gebruik 'kunsten' om te verwijzen naar de com...

Kunst, - is in wijderen zin alle door oefening verkregen bekwaamheid, b.v. kookkunst, zwemkunst. In engeren zin verstaat men onder k. de schoone kunst, die verdeeld kan worden in 1 zuivere, vrije (alleen de schoonheid beoogend) en 2 onvrije, waar zich ook niet-aesthetische doeleinden doen gelden (b.v. kunstnijverheid, rhetorika). — K. is het scheppen van een blijvend werk in aanschouwelijken vorm op grond van een ons gemoed bewegend doorleven. Alleen waar leven is (en dus gevoel, met de tegenste...

Dit woord, dat een der verhevenste begrippen noemt, welke den menselijken geest ooit hebben beziggehouden of bewogen, is afgeleid van het woord „kunnen”, dat het menselijk vermogen op ieder gebied omvat. Ieder mens „kan” iets; hetzij door zijn lichaamskracht, zijn handigheid, bekwaamheid of door andere verstandelijke en geestelijke gaven. Onder de voortbrengselen of de verrichtingen van menselijken arbeid, vernuft of gevoel zijn er echter, die door een bizondere bezieling...

Alhoewel de k. (hier in hoofdzaak bedoeld als kandelaar voor één kaars) sedert het Hellenistisch tijdperk algemeen is, kwam hij eerst tot hooge ontwikkeling in de M.E. en de moderne tijden. De Romaansche k. zijn kort en gedrongen; de fantastische dieren van het voetstuk symboliseeren de overwinning van het licht op de duisternis. Gedurende de Gotische periode wordt de k. slanker; de schacht is versierd met ringen en schijfvormige knoopen; de voet is rond en geprofileerd. De middele...

afgeleid van kunnen, is de mogelijkheid om iets te kunnen scheppen waarvoor een bijzondere vaardigheid wordt vereist, i.c. een voorwerp of werk van meer dan materiële of nuttige waarde. De definitie is in de loop der tijden herhaaldelijk gewijzigd, doch sinds het einde der 18de eeuw kent de Europese cultuurfilosofie het begrip kunst als een samenstel van technische en aesthetische elementen, waardoor iets tot stand wordt gebracht van min of meer symbolische expressie. Er wordt onderscheid g...

eertijds: kennis, kunde, wetenschap (de vrije K.-en: grammatica, rhetorica, dialectica enz.); later: vak waartoe bekwaamheid, vaardigheid vereist wordt; bijzonder: vermogen en activiteit tot het scheppen van schone dingen; het geheel der schone dingen op elk gebied van schepping: literatuur, beeldende K. enz.

v. (-en), 1. (historisch) vak van kennis of studie, wetenschap; 2. kennis dienstbaar gemaakt aan de praktijk, vaardigheid, bekwaamheid: de steen is met veel — gezet; — wordt door oefening verkregen; oefening baart —, door oefening verkrijgt men vaardigheid; iemands — beproeven; dat waarin de bijzondere waarde of de moeilijkheid van een handelwijze bestaat of wat ervoor vereist wordt, moeilijkheid: het is vaak groter — te zwijgen dan te spreken; dat is juist de &mdas...

v. (-en; -je) het kunnen A. [→ kunnen I 1] Eert. 1. Algm. kennis, kunde, wetenschap : de vrije -en in de middeleeuwen waren zeven in getal nl. gram- matika, retorika, dialektika, rekenkunde, meetkunde, sterrenkunde en muziek. → gunst. Syn. → geleerdheid. 2. Inz. geneeskunde: noch kruid kan die wonde helen. B. [→ kunnen II 1] I. Eig. 1. Algm. het in staat zijn, bekwaamheid, vaardigheid : oefening baart -; iets met doen; daar is geen aan; dat is geen -; dat is juist de -...