Romeinse vorm van executie bestemd voor politieke rebellen, weggelopen slaven en zware kriminelen. Het was een uitermate wrede vorm van terechtstelling waarbij de veroordeelde met grote spijkers door zijn polsen en enkels aan de twee verticale en horizontale balken werd genageld.
Kruisigingen vonden altijd plaats op plekken waar veel publiek langskwam om zo als afschrikwekkend voorbeeld te dienen. De gekruisigden stierven meestal een langzame dood. Vele duizenden joden werden in de periode van de Romeinse stadhouders (4 v. C.-70 n. C.) gekruisigd, van wie Jezus van Nazareth de bekendste is.
