Woke betekent alert zijn op sociaal-culturele gevoelige kwesties en hierover publiekelijk getuigen.
Het speelt een centrale rol in de cultuurstrijd rond seksisme, homofobie, en discriminatie op basis van huidskleur, godsdienst en andere kenmerken. Groepsidentiteit, zoals gender, kleur of handicap, kan soms tot woke-activisme leiden, wat solidariteit toont met de emancipatiestrijd van identitaire minderheden. Zowel activisten binnen deze groepen als sympathisanten uiten hun mening in de openbare ruimte, onderwijsinstellingen en op sociale media.
Oorspronkelijk werd woke geassocieerd met cultureel-links, maar tegenwoordig komt woke-activisme aan beide zijden van het politieke spectrum voor, zij het minder vaak onder radicaal rechts. Hedendaags woke-activisme is divers, met voorbeelden zoals de Black Lives Matter-beweging, kritiek op MeToo-daders, discussies over stierenvechten, de ideologische controle van schoolboeken en de controverses rond standbeelden.
In het culturele woke-landschap wordt vaak kritiek geuit op geprivilegieerde heteroseksuele witte mannen. Begrippen als het narcisme van het kleine verschil, cancelcultuur, micro-agressie, slachtofferschap en politieke correctheid spelen hierbij een rol.
Het woke-activisme richt zich zelden op financieel-economische ongelijkheid, de verdeling van collectieve middelen, gezondheidsverschillen of armoede. Of het culturele aspect van woke bijdraagt aan het verminderen van algemene onrechtvaardigheid, moet nog blijken.
